hoş geldiniz :)

mutsuzluğun eviyim ben
var mı hala gülüşleri olan
varsa bir bakıversin penceremden...

gördüklerinizin yaratacağı etkiden mesul değilim ey cesaretli misafir.

geceye yine masallar :)

soru işaretlerini kovalarken noktalar
fısıldayarak anlatırdı dertlerini rüzgar
sus ama derdi derdimi bilmesin kimse
ben ki zamanın bile efendisi
esmeliyim ağlasam bile
vakti zamanında bir sevgilisi olmuş
çok sevmiş zamandan kıskanmış
ölümsüzlüğünü ona bağışlamış
sonra gtmiş sevdiği kadın, bolluk cazibeliymiş
yağmur demiş ondan kalanlara
arada estiğimde insanlar ondan kalanla bolluk bulsun diye
bu yüzden bazen içini dökmek için yağmurla gelirmiş
dahasını kimse bilmesin dedi
bilmesin ben ki zamanın efendisi...
gece esersem dedi bil ki dertliyim cama çık
bilirim seversin geceyi
yıldızlar yakalayıp saçına yeniden takarım
yeterki biraz dinle beni
fazlasını anlatma dedi insanlara
bilirsin insanlar nankör
serinletirim içleri yanarken bile
onlar eteklerini örtme derdindedi
kumları harekete geçir dedim
ay da bana katıldı
rüzgar onayladı bunu
bir isyan çıkmalıydı
çamura batmalıydı dünya biraz
sonra çamuru kurutacaktı ama,
sevmezdi ama kıyamazdı da dünyasına
gece sessiz bizi dinledi
ben ki zamanın ilk çocuğuysa
şimdi beni dinleyin dedi
siz isyancılar bir bakın düşünceleriniz
bunu onaylamak yakışır mı saçlarına yıldızlar düşmüş geceye
sustuk utanmıştık aslında
sessizce evlerimize dağıldık
içimiz darmaduman
is karasıydık...


gecenin çoculkarı azarlandıktan sonra uykuya daldı:)

iç sesin mırıltısı

şimdi sana gitme desem şaşırırsın biliyorum
kısaydı ve ben gene susmuştum
bir aşk daha büyümüştü ama
ses telleri gene birbirine dolanmıştı
ve ben her şeyi gene bir başkasına yükleyip ortadan kaçmıştım
şimdi sana kal desem
biliyorum beklemiyorsun
donukluğumda panayırlar kurardın oysa
ve salıncağında hızlıca sallardın ben daha ne olduğunu anlamdan
birden tüm görüntüler iç içe girerdi.
gözlerimi kapadığımda yüzünü görürdüm
bulanıktı hala hatırlıyorum
şanslı olduğunu söylemiştin beni tanıdığın için
inanmamştım
güvenmek sevilen insanların bağırlarında uyurdu çünkü
oysa ben yıllardır hiç sevilmemiştim
teşekkür ederim her şey için giderken sen
aslında ben

seni tanıdığıma memnun olmuştum...

konuştuk belki

zor bir soruydu bu sefer tanrım

hayatın sonuna bir gün elbet 4 saat kalacak

farkındayım

yarattığın bir çok şeyin ve ölümün

zaman zaman olur bana bu

biliyorum benle çok uğraştın

pişman olmazsın

bunu da biliyorum

ya pişmansan

zor sorular soruyorsun tanrım

matematiğimin yetmediği türkçe bile cevap veremediğim lisanını bilmediğim

bazen rakamlarım 0 3 ve 2 den ibaret oluyor

ve alfabem kırık dökük bir şehirden farksız

mesela e harfi bende sessiz uzun zamandır

ya da m ya da diğerleri tüm özelliklerini yitiriyorlar

ama dedim ya bazen

bazen çok yalnız bırakıyorsun beni tanrım

oysa yalnızlığın tek hakimi sen bu kadar cömert davrandıysan bana

ya lanetliyim ya da bir öküzden daha kutsal

çözümün ortasındayım tanrım

ve sen beni yine yalnız bıraktın

bu yazıyı elbet birileri okuyacak

bunu da biliyorum

umrumda değil 

harfler değerinden ucuza giderken sanat yapmamı beklemesinler benden

biliyor musun tanrım

tabii ki biliyorsun

yarattığın insanlardan sana sığınıyorum

bu gece yalnız bırakma beni

annem üzülmesin diye gülmek istemiyorum

biliyorum içimde en derinde 

bana zararı sen versen bile

seni seviyorum

senin dediğin olsun

bak nefes aldığıma şükrediyorum...

yıl dönümü şarkısı

çocukluğum,gök kuşağının 8. rengi

şimdi belime yük, göğü kayıp, rengi soluk

ah masum çocukluğum

en güzel hatıralarımın müstakil evi

şimdi saçlarımda enkaz tozlarından kalma beyazlar

dünyamın başıma yıkılmasından 10 yıl sonra

şimdi gençliğim,rutubetli duvar

ya siz, nerelerdesiniz?

karnım aç, enkazınızda rüyalar gördüm

ya ev yapımı baklavalarınız, her bayram yediğimiz

şimdi eskiden evimiz olan  yerlerde

bir boşluk barınır

çocukken koştuğum sokak sessizce ve derin derin

o şarkıyı anlatır

der ki siz çocuklar sesiniz ne güzeldi

bakın üstümde çimenler bitti şimdi

ve haykırır

SESİMİ DUYAN VAR MI?

                                                   ÖZLEDİM,GERİ GELİN PELİN SOKAĞI SAKİNLERİ...

GECE MASALLARI

gece yaşlı ve lambalar tarafından terk edilmiş
camda bir gök yüzü var karşılıksız konuşuyorum
bir kesişim kümesi çıkartıyorum
bir elemanlı
biraz zorlasam o da boş küme olacaktı ama utandı yalnızlığımdan
sesini çıkarmadı
dinledi gece usul usul
bir yıldız bıraktı, sıcak, avuçlarımda hala
ve bir ses duyuldu boğuk ama güzel
dedi sıkı tut düşürme herşey bak senin elinde
dedim senin kadar yalnızım
hayır dedi bak, en güzel yerimdesin
dedim ürkmezmisin hiç karanlığından
dedi ben geceyim
gündüzü hiç özlemez misin peki
dedi ben çoktan terkedildim
sen dedi sen bana benziyorsun gitme kal
yalnızlığında büyük bir karanlık var
bak dedi hissediyorum gözyaşın sıcak
tanrı dedi herkese benden bir pay verir
seni benim payıma düşürmüş
benim kadar yalnız olan göz yaşında bile üşürmüş
dedim gece gitme biraz daha
hayır dedi ben haddimi bilirim
yaklaştı bak ışıkların sesi
dedim ben gündüzleri çok yalnızım
ah dedi budala sen hiç tıklım tıklım olamadın ki

fransızlar demiştin en son
onlara benziyorsun
duruşun ve yüzün demiştin
sonra bir kitapçıdan bir kitap seçtik
ilk sayfasındaki şiiri aslında sana okumuştum
tut elimi yoksa düşeceğim...
içkiliydim hafif
sen bu halimi daha çok sevdiğini söyledin
bir daha öyle olma içine kapanık
eğer açsaydım iyice içeri girer miydin
sonra dedin ki
evet hatırlamadığım bir sürü şey
bir fransıza benziyordum en son
tut elimi yoksa düşeceğim...
dedin ki
ya da hiçbir şey demedin
birileri vardı ikimizin de fransızlığında birbirimize
şiirleri anlattım bütün gece
ve yüzüne bakmadım hiç
aşık olmuştum
ve buzdan daha keskindi bakışlarım
seni '' umursamıyordum''
en kısık sesle söyledim yanında şarkıyı
sesimi beğenmiştin
sahi ne demiştin
tut elimi yoksa düşeceğim

   onu seviyordum ama sana aşık olmuştum...